Stichting Intermobiel

Groot interview met ambassadeur Bryan Linssen, Vitesse speler

Bryan_banner.jpg

Interview met ambassadeur Bryan Linssen

 

‘Ik heb bewondering voor mensen die veel tegenslagen krijgen en toch positief blijven.’

 

Sinds oktober 2016 is Bryan Linssen ambassadeur van Stichting Intermobiel. Bryan is profvoetballer bij FC Groningen. Hij kwam direct voor Intermobiel in actie door de Weerter Wijnbeurs met een toespraak te openen. Tijd voor een uitgebreid interview met Bryan.

    

IMG_0271BryanBryan is gewend om interviews te geven. Hij vertelt: ‘Op 8 oktober 1990 ben ik in het Limburgse Neeritter geboren. Daar groeide ik op met twee oudere broers, Edwin en Patrick. Edwin is tien jaar ouder en Patrick is acht jaar ouder. Edwin is ook profvoetballer geworden. Toen ik bijna 2 jaar was, is mijn vader overleden. Hij was 39 jaar. Toen stond mijn moeder er alleen voor om drie jonge jongens op te voeden. Dat heeft zij erg goed gedaan. Ik ben ontzettend trots op haar. In alle opzichten was het lastig voor haar, ook financieel. Edwin voetbalde toen al bij de jeugd van profclub VVV Venlo, dat ligt zo’n 50 kilometer van Neeritter af. Daar ging hij met de bus en de trein naartoe of hij werd gebracht en gehaald. Daarna kwam ik, eerst voetbalde ik eventjes in het jeugdplan bij VVV Venlo en daarna bij de jeugd van profclub Fortuna Sittard. Toen moest ik weer gebracht en gehaald worden. Dat was niet gemakkelijk voor mijn moeder. Ik denk dat ze misschien wel blij is geweest dat ze met Patrick niet zoveel hoefde te reizen.’

 

‘Edwin is als eerste uit huis gegaan. Enkele jaren later is mijn andere broer naar Canada geëmigreerd, want hij had een vrouw uit Canada leren kennen. Maar Patrick is inmiddels ook weer terug in Nederland. Ik heb een hele tijd met mijn moeder alleen gewoond.’

 

‘Ik ben heel vroeg begonnen met voetballen bij een vereniging. Toen ik vijf jaar was, ging ik al voetballen bij VV Veritas in Neeritter. Vanaf dat ik kon lopen, liep ik al rond met een bal. Dat was bij ons thuis niet anders door Edwin natuurlijk, die helemaal geobsedeerd was van voetbal. Dan groei je op met een bal en ben je eigenlijk alleen maar aan het voetballen. Toen Edwin 11 of 12 jaar was, ging hij al bij VVV Venlo voetballen. Dus toen ik nog heel klein was, kwam ik al bij VVV. Toen Edwin 17 jaar was, debuteerde hij er in het eerste elftal, toen was ik pas 7 jaar. Als ik een vrije dag had, ging ik met hem naar de training bij VVV. Dan groei je er echt mee op, hè?’

 

VV Veritas.

Bryan heeft een speciale band met VV Veritas. ‘In de bestuurskamer van VV Veritas is een grote muurtekening, waar alle profvoetballers die de vereniging heeft voortgebracht in zijn vereeuwigd. Mijn broer is daarop te zien, ikzelf, mijn neef Sjoerd Linssen en Theo Hansen. Dat is een supermooi gebaar van de club. Ik kan er helaas niet vaak meer zijn, maar het blijft wel mijn club. Er hangen ook wedstrijdshirts van mij aan de muur. Toen mijn broer Edwin stopte met profvoetbal heeft Veritas zijn afscheidswedstrijd geregeld. Dat geeft wel aan dat de club ons met belangstelling volgt. Ik denk dat het voor een klein clubje als Veritas uit het kleine dorp Neeritter prachtig en bijzonder is, dat het vier profvoetballers heeft voortgebracht. Veritas heeft daardoor een rijke historie in het amateurvoetbal en is goed bekend in Limburg.’

 

Jeugdopleiding van Fortuna Sittard.

Vanuit VV Veritas is Bryan via VVV Venlo naar de jeugd van Fortuna Sittard gegaan. ‘Toen zag de jeugdopleiding van Fortuna er heel anders uit dan de jeugdopleiding van mijn huidige club FC Groningen. Dat is een groot verschil. Als ik zie wat de jeugdopleiding van FC Groningen de jeugdspelers allemaal kan bieden, dan staat dat in groot contrast met die van Fortuna ruim tien jaar geleden. Wij trainden bij Fortuna maar vier keer in de week en op zaterdag was er een wedstrijd. Het niveau was ook lager; we speelden nooit op het hoogste niveau in Nederland. Het is achteraf gezien zonde dat je in de jeugd nooit op het hoogste niveau kon voetballen. Daardoor werd je ook niet snel uitgenodigd voor een Nederlands jeugdelftal. Ik heb wel een keer bij de voorselectie van het Nederlands elftal onder de 19 jaar gezeten.’

 

School.

‘Met de school was het goed geregeld toen ik bij Fortuna voetbalde. Ik was een LOOT-leerling, dus als ik moest voetballen of trainen, dan kreeg ik vrijstelling van school. Iedere dag kon ik nabij het stadion mijn huiswerk maken totdat de training begon. Ik was verplicht om iedere dag voor de training mijn huiswerk te maken of te leren. Zo had ik voldoende tijd voor mijn huiswerk. Ik had daar wel moeite mee, want ik had een bloedhekel aan school. Uiteindelijk ben ik vrij snel, ik was 17 jaar, bij het eerste elftal gekomen. Daar heb ik geluk mee gehad, want toen ben ik meteen met school gestopt. Ik had de MAVO gedaan. Daarna ben ik nog een half jaartje naar het CIOS gegaan, maar dat was niets voor mij. Toen heb ik een half jaar de Johan Cruijff College gevolgd tot ik voor vast bij het eerste elftal kwam.’

 

Bryan Linssen bij FC GroningenProfvoetballer willen worden.

‘Toen ik naar school ging en in de jeugdopleiding van Fortuna Sittard zat, was er weinig tijd voor wat anders. Vier dagen in de week vertrok ik ’s morgens om kwart voor zeven, dan pakte ik de bus. ’s Avonds was ik dan om kwart over acht weer thuis. Op zaterdag had ik dan een wedstrijd, dus tijd voor wat anders was er niet. Zo ging dat gewoon. Dat was een drukke periode. Als ik daaraan terugdenk, dan vraag ik me af hoe ik dat heb kunnen volhouden. In die periode ging dat eigenlijk vanzelf. Lang niet alle jeugdspelers konden dat opbrengen, maar ik wilde gewoon graag profvoetballer worden en dus ging ik ervoor.’

 

‘Ik wilde van kleins af aan al profvoetballer worden. Dat kwam ook omdat mijn broer Edwin bij de jeugd van VVV Venlo zat en er later ook profvoetballer werd. Mijn broer was ook mijn voorbeeld, ik wilde precies hetzelfde als hem zijn. Edwin hielp mij en stimuleerde me ook, dat was mooi. Voor Edwin en mezelf was het een droom om samen te kunnen voetballen, maar dat is er helaas nooit van gekomen.’

 

MVV Maastricht en VVV Venlo.

‘Na een jaar in het eerste van Fortuna Sittard ging ik naar MVV Maastricht toe. Fortuna verkeerde in zwaar weer en MVV wilde me graag hebben. Ik heb er een ontzettende leuke tijd met verschillende teamgenoten gehad, maar het boterde niet helemaal met de trainer. Dat was zonde. Financieel ging het niet goed met MVV, we kregen meerdere maanden onze salarissen niet. Voor mij was dat niet zo erg, ik woonde nog bij mijn moeder. Maar voor andere teamgenoten met een huis en kinderen hakte dat er wel in.’

 

‘Na één seizoen werd ik verkocht aan VVV Venlo, daar heb ik drie jaar in de Eredivisie gevoetbald. Dat was een niveautje hoger. In mijn eerste jaar speelde ik niet alle wedstrijden, maar daarna ging het goed. Na drie toch wel succesvolle jaren, in persoonlijk opzicht, ben ik naar Heracles gegaan.’

 

Heracles Almelo.

‘Bij Heracles Almelo heb ik twee seizoenen gevoetbald, dat waren mijn beste jaren. Ik heb daar met ontzettend veel plezier gevoetbald. Heracles is een mooie en leuke club, waar ik me goed ontwikkeld heb. Ik kom daar nog steeds regelmatig en ik heb met veel mensen nog contact. Met Heracles speler Thomas Bruns ben ik erg goed bevriend. We gaan ook samen met onze vriendinnen erbij op vakantie. Ik heb echt alleen maar goede herinneringen aan Heracles.’ Bryan scoorde bij Heracles in zijn eerste seizoen 10 en in zijn tweede seizoen 11 goals in de Eredivisie. Dat is veel en zeker voor een speler als Bryan die niet in de spits speelt. Bryan voetbalt op de linksbuiten positie, de aanvaller aan de linkerkant. Bryan is een echte linksbuiten. Hij is snel, toont altijd inzet en heeft doorzettingsvermogen.

Wat wil je daaraan toevoegen? ‘Inzicht en schot, dan heb je het eigenlijk wel.’

 

Bryan Linssen namens FC GroningenFC Groningen.

Na twee succesvolle jaren bij Heracles Almelo werd Bryan aan FC Groningen verkocht. ‘Het was voor mij tijd om weer een stapje hoger in te zetten. FC Groningen speelde in de Europa League en om de Johan Cruijff-schaal. Jaarlijks speelt FC Groningen mee om de play-offs plekken voor Europees voetbal. Het was voor mij ook een niveautje hoger: zo is de club wat groter, is alles er beter geregeld, er komt wat meer bij kijken en het is ook wat zakelijker. Mijn mooiste moment in het voetbal is toch wel de eerste wedstrijd in de Europa League. Dat was tegen Marseille. We verloren wel, maar dat was een onvergetelijke ervaring.’

 

Zijn ambities.

Wat zijn jouw verdere ambities en dromen in het voetbal?

Bryan antwoordt: ‘Ik zou graag een keer naar het buitenland gaan; ergens in het buitenland voetballen. Als voetballer heb je de kans om een keer het avontuur aan te gaan. Als je een baan hebt, is dat wat moeilijker. Ik heb het voorrecht om wat sneller die stap te maken. Dat is een droom van mij. Edwin heeft drie jaren op Cyprus gevoetbald en dat was hem ontzettend goed bevallen. Dat was echt een heel mooi avontuur en dat wil ik ook wel een keer meemaken. Ik wil nieuwe dingen ontdekken en om er samen met mijn vriendin een avontuur van te maken en dus kijken wat er nog meer in de wereld te vinden is.’ Voorkeur voor een land heeft Bryan niet. ‘Edwin zelf had nooit gedacht aan Cyprus, maar dat is voor hem een onvergetelijk avontuur geworden. Voor zo’n land zou ik uiteindelijk ook wel open staan. Het is er altijd mooi weer, dus je staat iedere dag met de zon op.’

 

Je staat nog onder contract bij FC Groningen, maar als je klaar bent bij FC Groningen, ga je dan naar een andere club in Nederland of ga je dan naar het buitenland?

‘Ik denk niet dat ik een stap verder in Nederland maak. Nee, ik denk dat ik na FC Groningen de stap naar het buitenland zal maken. Tenminste, als die mogelijkheid erin zit. Een carrière plannen in het voetbal is lastig. Dat kan niet. Ik kan wel zeggen: Ik wil naar Ajax of naar PSV toe, maar die clubs moeten je wel willen hebben.’

 

Je moet als voetballer er ook heel wat voor laten of niet?

‘Ik moet er heel veel voor laten.’

Dat hebben wij dan weer gemeen.

Bryan lacht: ‘Ja, inderdaad.’

 


Anouk.

‘Ik heb geen huisdier, maar ik ben een echte hondenliefhebber. Mijn vriendin, Anouk, heeft een superlieve hond. Die neem ik af en toe mee naar Groningen, zodat ik er niet de hele tijd alleen ben. Dat vind ik toch wel fijn. Zelf een hond nemen, gaat niet. Ik ben redelijk veel weg. Sinds oktober 2015 heb ik een vriendin, Anouk. Ze woont niet bij mij in Groningen, maar ik zie haar wel veel. Altijd als ik vrij ben, dan rijd ik naar Limburg en slaap ik daar. In het weekend probeert zij vaak naar mij in Groningen te komen. Bij thuiswedstrijden zit zij bijna altijd wel op de tribune (in de Euroborg). Dan hebben we ook bijna het hele weekend samen, dat is fijn. Bij uitwedstrijden is dat anders, dan heeft het geen zin dat ze komt.’

 

Voetbal idool.

‘Ik heb niet echt een idool. Vroeger was mijn broer Edwin mijn idool en mijn voorbeeld. Verder heb ik niet echt idolen, ik kijk niet echt tegen voetballers op. Voetballers zijn ook maar normale mensen. Zo denk ik ook over mezelf. Voetballers hebben wel een bevoorrechte positie, maar uiteindelijk zijn we ook maar gewoon mensen die toevallig talent hebben in iets wat opvalt. Er zijn ook heel veel mensen die ook talent hebben in hun werkgebied, alleen dat komt niet op TV, dat valt niet op. Ik vind dat je dat als persoon niet minder speciaal maakt.’

 

Stichting Intermobiel.

Hoe ben je in beeld gekomen bij Stichting Intermobiel?

‘Als ik het goed heb, kreeg ik een berichtje van mijn broer Patrick. Emile Cobben (directeur van Intermobiel) is een beetje familie van ons, ver weg familie zal ik maar zeggen.’ Emile en Patrick hebben regelmatig contact met elkaar. Bryan vervolgt: ‘Emile had Patrick via Facebook benaderd voor mijn contactgegevens. Zelf heb ik geen Facebook. Emile vroeg mij of ik erbij wilde zijn op de Weerter Wijnbeurs van de Junior Kamer Weert. Emile had uitgelegd wat het was en waarvoor het was. Toen ik dat hoorde, leek me dat wel wat. Ik heb daar met mijn volle verstand voor gekozen, omdat Intermobiel wel een mooi doel is waar ik graag mijn steentje aan wil bijdragen.’

Bryan Linssen bij Intermobiel stand

Gelukkig maar, want wij zijn heel blij met Bryan als nieuwe ambassadeur. Over de wijnbeurs vertelt Bryan: ‘Ik heb, denk ik, bij de mensen die op de Wijnbeurs waren een leuke indruk gemaakt, want ik heb er met veel mensen gepraat. Dat was wel leuk, zo leer je natuurlijk ook weer nieuwe mensen kennen.’

 

De Weerter Wijnbeurs was een groot succes, dat heeft de stichting € 10.000 opgeleverd! Ik vertel Bryan dat we met dat bedrag al twee jongeren met computerapparatuur hebben geholpen. Bryan: ‘Dat is toch mooi dat je geld inzamelt. Dat je mensen die eigenlijk al zoveel tegenslagen in het leven hebben, die toch even kunt steunen. Een duwtje in de rug geven, dat je ze eens kunt laten lachen en blij zijn. Fijn dat ze daardoor niet verder geïsoleerd raken en mobiel blijven.’

 

Wat vind je van de stichting zelf?

‘Ik vind het een ontzettend mooie stichting waarvoor die is opgezet. Ook zoals ik jou daar bij de wijnbeurs zag liggen. Dat gaat allemaal niet vanzelf. Ik vind dat je dat allemaal niet zomaar kan verwaarlozen door te zeggen: “Dat is niet mijn probleem.” Ik vind ook dat je gewoon moet kunnen geven en gunnen, dat zij een zoveel mogelijk normaal leven kunnen leiden. Daarin wil ik jullie helpen om jullie bekender te maken. En dat mensen weten waar we voor staan, waarvoor we het doen. Ik vind het gewoon een ontzettend mooi goed doel.’

Daarop reageer ik: ‘Mooi gesproken Bryan en ook mooi om de we-vorm te horen.’ Waarop Bryan reageert: ‘Ja, maar zo is het toch ook!’


Bryan’s favorieten.

Muziek: ‘Nederlandstalige muziek. Ik heb niet echt een voorkeur voor een zanger of band. Thuis luister ik nooit naar muziek. Maar ik vind het wel lekker om in de auto naar Nederlandstalige muziek te luisteren en om mee te zingen.’

Favoriet Tv-programma: ‘Ik vind Flodder nog altijd leuk.’

Favoriete film: ‘Flodder dus.’
Favoriete website: ‘Ik zit bijna dag en nacht op voetbalprimeur.nl’

Favoriet eten: ‘Mijn favoriete eten is toch wel frites met een frikandel speciaal.’

Favoriet drinken: ‘Cola, denk ik.’

Favoriet boek: ‘Ik lees nooit boeken.’

Favoriete Kleur: ‘Blauw.’

Favoriete spreuk: ‘Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd. Ik denk dat dat wel een spreuk is die bij mij past. Ik ben een vrolijk en positief iemand.’

Favoriete sport anders dan voetbal: ‘Tennis. Ik vind tennissen misschien nog wel leuker dan voetballen. Voetballen is echt een teamsport, je bent mede afhankelijk van je teamgenoten.
Bryan Linssen op bezoek bij Veroni Steentjes


Daarbij kun je beïnvloed worden door de scheidsrechter, of door fouten van de scheidsrechters. Dat kan je carrière in negatieve zin beïnvloeden. Ik heb goals gemaakt die ten onrechte zijn afgekeurd. Zo zijn twee goals van mij bij Heracles ten onrechte afgekeurd, anders had ik in plaats van elf zelfs dertien doelpunten gemaakt. Dat scheelt wel wat, want als je dertien doelpunten als linksbuiten maakt, dan kan je dat een mooie transfer opleveren. Dertien klinkt net iets mooier dan elf. Bij tennis vind ik dat eerlijker, dan ligt het echt aan jezelf of je een wedstrijd wint of niet. Als jij beter speelt dan je tegenstander, dan win je. Bij voetbal is dat niet altijd zo. Speel je beter dan je tegenstander dan wil dit niet zeggen dat je altijd wint. Ik kan zelf vijf keer scoren, maar je kunt nog met 6-5 verliezen. Ik ben dus een voorstander van de videoscheidsrechter.’

 

Tot slot. Voor wie heb je bewondering?

‘Ik heb bewondering voor mensen die keer op keer tegenslagen te verwerken krijgen. Dat geldt voor mensen die minder mobiel zijn, maar ook voor mensen die heel vaak iets te verduren krijgen. Mijn moeder en mijn broer Patrick zijn echt de pechvogels van ons gezin. Mijn moeder heeft haar man vroeg verloren en heeft een herseninfarct gehad. Zij heeft haar hele leven voor mij en een deel van het leven van mijn broers er helemaal alleen voor gestaan. Ze heeft zichzelf altijd voor iedereen moeten wegcijferen. En dan nog wordt ze ziek en krijgt ze een herseninfarct. Daar heeft zij klachten aan over gehouden.’

 

‘Patrick krijgt keer op keer wel iets. Telkens moet hij weer opkrabbelen, weer doorgaan en positief blijven. Patrick heeft op 30-jarige leeftijd ook een herseninfarct gehad. Beiden hebben wel iets aan de herseninfarcten over gehouden. Ze zijn sneller moe en zijn ook sneller emotioneel; sneller dingen aantrekken. Mensen kunnen door zoiets veranderen. Voor mensen die veel tegenslagen te verwerken krijgen en positief blijven, daar heb ik bewondering voor. Zij klagen en zeuren niet en blijven de leuke dingen in het leven zien, ondanks de pech.’

 

Geschreven door Johan Fiddelaers

Geredigeerd door Veroni Steentjes

Juni 2017 (Mobiel Magazine 2017_1)