Persoonlijk Veroni
Veroni:
Ik vind het erg belangrijk dat iedereen met of zonder handicap zich moet kunnen ontwikkelen zoals hij/zij dat zelf wil. Het gaat dan om studeren in de breedste zin van het woord. Voor de een is een cursus verhalen schrijven belangrijker dan voor een ander een HEAO opleiding. Je moet wel realistisch zijn en inzien dat je met een zware handicap geen chirurg kunt worden of piloot. Maar het moet niet zo zijn dat je alleen een bepaalde studie mag doen als je er ook een baan in moet kunnen vinden.
Ik kreeg ooit een opmerking van iemand uit omgeving toen hij hoorde dat ik antropologie aan de universiteit ging studeren van; je houdt een plek bezet waar ook een gezond persoon had kunnen zitten! Daar zakte mijn broek vanaf. Zeker als dit komt van iemand die je goed kent.
Iedere jongere met een handicap moet kunnen studeren onafhankelijk van de beperkingen en de zwaarte ervan. Door ziekte op jongere leeftijd wordt het studeren vaak al onderbroken of ligt het een tijd stil. Als je later de studie toch weer wilt oppakken, is het belangrijk dat daar ook mogelijkheden voor zijn. Studeren is toch jezelf ontwikkelen, ontplooien en wellicht nieuwe contacten opdoen. Het kan ook voor een daginvulling zorgen en je veel plezier geven.
Als er door de onderwijsinstelling echt meegedacht wordt, is er veel mogelijk, maar dat is nu ook helaas vaak het knelpunt. Niet alle scholen verlenen zo’n medewerking als de Katholieke universiteit Nijmegen waar ik culturele antropologie gestudeerd heb. Wellicht sta je sterker met Handicap en Studie aan je zijde dan alleen. Als je een bepaalde studie of cursus echt wilt en je bent erg gemotiveerd, laat dat dan ook aan de onderwijsinstelling zien. Laat je niet meteen ’wegsturen’ als ze een student met een handicap liever zien gaan dan komen. Overal geldt dat als je echt iets wilt, je er ook iets voor moet doen!