Twee jaar ziek

Met mijn gezin zoeken naar een goede balans tussen belasting en belastbaarheid

In onderstaand artikel vertelt Cindy over twee jaar ziek zijn. Ze is getrouwd en heeft drie kinderen.
Ze is door chronische bekkenpijn beperkt in haar mogelijkheden.

Twee jaar ziek

In april 2011 ben ik twee jaar ‘ziek’. De afgelopen jaren heb ik (Cindy) veel artsen en therapeuten gezien en gesproken. De ene boekte een beter resultaat dan de andere, maar het beste resultaat heb ik zelf geboekt. Door namelijk alleen de adviezen waarop mijn lichaam goed reageerde op te volgen en de overige te laten gaan. Je krijgt zoveel goedbedoelde adviezen en meningen, dat het soms moeilijk is om degene die het best bij je past te kiezen. Uiteindelijk heeft het me een heel eind op de goede weg gebracht. Ik heb nog veel pijn en de belastbaarheid is echt heel laag, maar daar moet ik mee leren omgaan en een weg in vinden. Daarvoor heb ik nu nog hulp van een psycholoog.

Zij gaat me helpen om de uitpuilende lades op mijn zolder in mijn hoofd te sorteren en netjes op te ruimen, zodat de lades dicht kunnen. Ik ben er dus nog niet, maar ik denk dat je als chronisch zieke altijd wel ergens een behandeling hebt lopen. Wat opvoeden betreft, is er ook veel veranderd, maar voor mijn gevoel begint dat nu pas echt. Ik ben nu op een punt gekomen dat ik enige stabiliteit heb gevormd, waardoor ik mijn grenzen beter kan bewaken. Het wordt steeds duidelijker waar die grenzen liggen. De kinderen merken dat de grenzen niet meer zo flexibel zijn. Zij weten steeds beter hoe ver mama kan gaan, en dat geeft ook rust. Voorheen ging het regelmatig enkele dagen achter elkaar slecht en lag ik veel op bed of op de bank. Gelukkig is dat nu nog zelden het geval. Dus ik zit met mijn gezin in een positief ritme. Samen zoeken we naar een goede balans tussen belasting en belastbaarheid.

Geschreven door: Cindy
Geredigeerd door: Veroni Steentjes
Mei 2011