Stichting Intermobiel

Gedicht over een onzichtbare handicap hebben

Een onzichtbare handicap

is een dubbel gebrek,

 

niet iedere ziekte is visueelEr is bij je van buiten weinig tot niets te zien. 

Daarom wordt er snel geroddeld over het bezien.
Het zal wel meevallen en niet zo erg zijn.

Dit wordt zo snel gezegd en veroorzaakt mentaal veel pijn.

 

Als voorbeeld de ene dag was je te zien op een feest

en was je volgens omstanders het wilde beest.

Je ligt daardoor een week gevloerd op bed 

en niemand vraagt zich af of jij je  wel redt.

 

Tijdens een uitje wil je er leuk uitzien en met make-up maskeer je veel,

maar daardoor zien mensen je beperkt en niet geheel.

Ze zien bijvoorbeeld alleen de mooie geklede jonge vrouwe

die onlangs is gaan trouwen.

 

Als ze dat allemaal wel kan doen,

dan wringt toch ergens een schoen.

Ze geloven dan niet jouw verhaal

en denken snel ze maakt onnodig roering en kabaal.

 

Ze zien je aanpassingen als een mooi sieraad om,
terwijl het zorgt voor je vingers houden in de kom.
De hond die je bij  je hebt is jouw hulphond.
Daar loop je niet voor een ander mee rond.

Er wordt anders naar je gekeken 

maar bedenk wel dat zijn de ogen van leken.

die niets van ziektebeelden  weten,

maar je wordt wel van alles verweten.

Een ander voorbeeld is je moet je kind ophalen dus naar school  toe.
Ondanks dat je je ellendig voelt en doodmoe,
maar zelf werken kun je niet.
Zo erg is het nu toch ook weer allemaal niet?

Zo wordt er snel gedacht.
Wat de pijn absoluut niet verzacht.
Het brengt veel frustraties teweeg
Je voelt je van binnen onbegrepen en leeg.

 

Veroni Steentjes over omgaan met een onzichtbare handicapWas er maar een manier om het zichtbaar te maken,
zodat het mensen wel begrijpen en raken.
Het is geen kwestie van niet willen maar van niet kunnen.
Je zou graag je eigen huishouden runnen.
 

Mensen kijk alsjeblieft verder dan je neus lang is
en je hebt wat je ziet wellicht mis.

Niets is wat het lijkt
wat uit deze verhalen ook weer blijkt.

 

Mensen kunnen niet in je hoofd kijken
en dus geen juist beeld van je bereiken.

Laat  de oordelen die mensen maken

je niet teveel pijnigen en raken.
 

Alleen jij kunt je ziekte aanvaarden 
en kwaliteit van leven ervaren. 
Laat je niet door anderen uit het lood slaan,
want jij moet dit alles al meemaken en doorstaan.

Ik schrijf voor alle onzichtbare lijders dit gedicht

en hoop bij anderen op een beter begrip en juister zicht. 

 

Veroni Steentjes

 

Afkomstig uit het Mobiel Magazine juni 2017
Op de website in juli 2017.