Stichting Intermobiel

Herma over werken met een beperking in de vorm van vrijwilligerswerk

'Uit het vrijwilligerswerk put ik veel voldoening én het levert me juist energie op.'

Herma Rouwenhorst is 44 jaar en is moeder van drie kinderen. Door een ongelukkige valpartij heeft Herma in alle ledematen Posttraumatische Dystrofie
. Door deze complicatie is ze tien jaar geleden 80 tot 100% afgekeurd. Maar dat betekent voor Herma niet dat ze helemaal niet meer kan werken. Integendeel. Ze verricht in haar eigen tempo vrijwilligerswerk. Hier put ze veel energie uit en op deze manier kan ze nog veel voor de maatschappij betekenen.  

Gezinssituatie
‘Mijn gezin bestaat uit drie kinderen. Dennie van 18 jaar, Daisy van 16 jaar en Johan van 6 jaar. Daarnaast heb ik drie katten en heb ik 4 ½ jaar een LAT relatie met Kees. Ik leef met mijn kinderen en huisdieren in een aangepaste woning. Ik heb deze aangepaste woning, omdat ik beperkingen ondervind van de Posttraumatische Dystrofie.’  

Herma in de tuin

Beperkingen
‘Door de Posttraumatische Dystrofie kan ik maar korte stukjes lopen. Schrijven kan ik ook maar kort. Ook heb ik veel last van hoofdpijn, omdat ik mijn hoofd niet goed omhoog kan houden. Mijn rolstoel is dan vaak in een halve ligstand. Ook heb ik veel pijn als ik zit en lig. Hierdoor moet ik nogal eens van houding wisselen. Door al deze beperkingen, is mijn energie behoorlijk beperkt. Ik lig meestal ’s middags in bed, om de batterij weer op te laden.’  

Arbeidsverleden
‘Voordat ik ziek werd, heb ik betaald gewerkt. Dit was voornamelijk kantoorwerk tot mijn 23e. Daarna heb ik als alfahulp gewerkt. In die periode ben ik begonnen aan mijn opleiding tot verzorgende. Ik had toen al mijn kinderen Dennie en Daisy en ik was toen een zogenaamde zij-instromer. Nadat ik de opleiding had afgerond, ben ik als verzorgende begonnen op een afdeling voor psychogeriatrische patiënten. Later ben ik werkzaam geweest als gastvrouw en activiteitenbegeleidster.’  

Vrijwilligerswerk
‘Ondanks mijn beperkingen, probeer ik me nuttig te maken door vrijwilligerswerk te doen. Ik doe nu zeven jaar de eindredactie van het verenigingsblad van de Apeldoornse Watervrienden. Omdat ik vroeger gastvrouw in het zwembad was voor de Apeldoornse Watervrienden, heb ik ook automatisch de informatievoorziening op me genomen. Mensen kunnen me dan thuis bellen als ze meer willen weten over zwemlessen en wedstrijdzwemmen voor zowel kinderen als volwassenen. Toen ik stopte met mijn baan als gastvrouw, net voor de bevalling van mijn jongste zoon, was ik al bezig met de lay-out van het verenigingsblad. Bij mij thuis wordt op dit moment één keer per twee maanden vergaderd. Ik zorg dan dat de kopij, die me is toe gestuurd, al is verwerkt. We nemen met zijn allen het boekje nog eens door en we veranderen nog wat dingen, als dat nodig is. Daarna verzend ik het naar de drukkerij en iemand anders zorgt verder voor de distributie van het blad.'

Waarom dit vrijwilligerswerk?
‘Ik doe dit vrijwilligerswerk, omdat ik het leuk vind. Zo blijf ik in contact met mensen en blijf ik binnen de vereniging toch nog actief. Ik ben bij de vereniging begonnen, toen ik al Posttraumatische Dystrofie had. De andere vrijwilligers binnen de vereniging hebben dit nooit als een probleem ervaren. Ze zien het eerder als een verrijking, omdat mijn beperking hen een andere kijk op bepaalde dingen geeft.‘ 
 

 

Herma aan het werk

Meer vrijwilligerswerk
'Ook ben ik vorig jaar begonnen met stukjes te schrijven voor de rubriek 5 jaar en ouder voor de website van Stichting Intermobiel. Bij mij thuis heb ik grote en kleine kinderen en die gaan op hun eigen manier met mijn beperking en de daaruit voorvloeiende problemen om. Vaak leveren dit leuke, ontroerende en grappige momenten op. Ik kwam op de site van Intermobiel, omdat ik de weblog van opvoeden met een handicap van Jo-Ann en Barbara zo nu en dan las en ik doorkreeg dat deze in Intermobiel was opgegaan. Moeders met een beperking lopen tegen andere problemen aan dan moeders zonder een beperking. We moeten samen inventief zijn in onze oplossingen, omdat veel dingen waar we tegenaan lopen hetzelfde zijn. Tips en ideeën over hoe andere ouders met een beperking hun problemen oplossen, kunnen misschien een handvat zijn voor andere ouders. Ook grappige, ontroerende en andere leuke momenten zijn het waard om te delen.’ 

Voldoening
‘Uit het vrijwilligerswerk put ik veel voldoening. Daarnaast is het ook gewoon leuk om vrijwilligerswerk te doen. Tevens heeft dit vrijwilligerswerk het voordeel dat ik het werk zelf kan indelen. Hierdoor kan ik voldoende rekening houden met mijn conditie, maar ook als één van de kinderen mijn aandacht nodig heeft. Dat is in mijn geval dus wel erg ideaal. Verder zit er gelukkig geen druk op de ketel. Dat is een groot voordeel van dit vrijwilligerswerk.’

Doorverwijzing
‘Bij onze zwemvereniging hebben meerdere kinderen, die zwemles komen nemen, een beperking. Soms door doofheid, ADHD of een andere stoornissen. Omdat mijn kinderen zelf ook stoornissen in het autistische centrum hebben, kan ik ook vaker beoordelen of deze kinderen binnen de vereniging wel tot hun recht kunnen komen. Soms hebben kinderen of volwassenen met een beperking meer aandacht nodig dan dat wij ze tijdens de zwemles in een groepje kunnen bieden. Dan verwijs ik ze door naar Het Loo erf1. Daar wordt zwemles gegeven in kleine groepjes aan kinderen en volwassenen, die extra tijd en aandacht nodig hebben. Helaas kan onze vereniging die extra tijd en aandacht niet geven, want daarvoor is te weinig mankracht aanwezig.’  

Geen belemmeringen
‘In het vrijwilligerswerk heb ik eigenlijk nooit belemmeringen ondervonden. Toen ik nog als gastvrouw in het zwembad actief was, werd er wel eens vreemd opgekeken dat ik met mijn rolstoel langs het zwembad rolde. Soms kon ik niet overal komen. Maar dan was er altijd wel iemand in de buurt die een taak van me kon overnemen. Dus eigenlijk ben ik in het vrijwilligerswerk als gastvrouw nooit echt ergens tegenaan gelopen.’ 

Reactie van de omgeving
‘Mijn familie en vrienden reageren positief op het vrijwilligerswerk. Zolang ik mezelf maar in acht houd en het werk mij niet teveel energie kost. Vaak levert het vrijwilligerswerk me door de waardering die ik krijg én het feit dat ik iets op tijd af krijg, juist weer energie op.’  

Hoe sta je tegenover de slogan: ‘Iedereen zou vrijwilligerswerk moeten verrichten.’
‘Ik denk dat heel wat verenigingen dan beter zouden functioneren. Er zijn nog veel verenigingen die bijvoorbeeld op zoek zijn naar een secretaris, penningmeester of andere mensen die kunnen meedenken of helpen. Maar ook scholen zouden er veel baat bij kunnen hebben. Want ook hier zijn het vele handen die licht werk maken. Er zijn bijvoorbeeld voorleeshulpen of bibliotheekhulpen nodig.’  

Advies voor anderen
‘Vrijwilligerswerk is goed als je lichaam het aan kan. Op deze manier kom je met andere mensen in contact en hoef je je niet thuis te verstoppen. Je leefwereld wordt er zeker beter door. Een ander voordeel is dat je door het vrijwilligerswerk meer zelfvertrouwen krijgt als je merkt dat andere mensen je werk waarderen. Maar mocht je geen vrijwilligerswerk aankunnen, dan is een hobby ontwikkelen ook een goed idee. Het is belangrijk dat wat je doet je een zekere mate van voldoening geeft. Het is erg gemakkelijk om te zeggen van: ‘Ik kan het niet of ik durf het niet’. Misschien heb je het gevoel dat je juist vanwege je handicap iets niet kan. Maar ik denk zelf dat, als je goed zoekt, er altijd wel iets is te vinden wat je wél kunt doen. Er zijn veel mogelijkheden om iets voor de maatschappij te kunnen betekenen. Ook is er in bijna iedere gemeente wel een vrijwilligerscentrale, waar ze altijd vrijwilligers nodig hebben.’

Tips
‘Soms zijn mensen, die vrijwilligers zoeken, bevreesd over mensen met een beperking. Als je dit merkt, adviseer ik om te vragen waarom ze zo hun aarzelingen hebben. Een handige tip is om een proefperiode voor te stellen. Niet geschoten is altijd mis. Lukt het uiteindelijk toch niet, dan ben je een ervaring rijker en weet je wat je wel, maar zeker ook wat je niet kunt. Zo kun je dan toch verder zoeken naar iets wat wél kan. Laat een teleurstelling je niet ontmoedigen!’

Geschreven door Chantal van Birgelen m.m.v. Herma Rouwenhorst
Geredigeerd door Veroni Steentjes
Mei 2009


Visio Het Loo Erf is een landelijk revalidatiecentrum voor slechtziende en blinde mensen. Aangezien Visio Het Loo Erf deel uitmaakt van Koninklijke Visio, Landelijke Stichting Slechtzienden en Blinden is de informatie van de oude site opgenomen in de website van Visio.