Stichting Intermobiel

Hoe gaat het met je?

Mijn naam is Lilian Goudzwaard. Ik ben door rug- en bekkenproblemen, reuma en nog een aantal andere chronische aandoeningen aan bed- en huisgebonden. In mijn columns deel ik een stukje  van mijn leven. Ik geniet van wat het leven mij brengt en vooral wat God mij geeft. Mijn vrijwilligerswerk dat ik vanuit bed doe, geeft mij afleiding van de dagelijkse pijn en helpt mij de dagen door (te komen). 

LilianGoudzwaard


“Hoe gaat het met je?” Een vraag die jij en ik vaak te horen krijgen, als we bezoek ontvangen, we iemand ontmoeten en ook als we bij een dokter binnenkomen is het vaak de eerst gestelde vraag. En ja….wat geven we dan voor antwoord?

 

Het is een vraag die zo gemakkelijk uit begroeting en gewoonte gesteld wordt. Het is een vraag die als openingszin gebruikt wordt. Mijn ervaring is dat een gesprek vaak al verder gaat voor het antwoord op de vraag ‘Hoe gaat het met je?’ gegeven is. Wat is het dan dat we toch deze vraag aan elkaar stellen? Is het uit beleefdheid of willen we echt weten hoe het met de ander gaat? 

 

Soms zucht ik, in mijzelf, weleens bij het horen van deze vraag. Want eerlijk gezegd wil ik er gewoon kort op antwoorden dat het goed met mij gaat enweer verder gaan met mijn leven. Dat is immers het beste toch? Dat zou op zich ook een heel prettig antwoord zijn en voor alle partijen geruststellend. Of toch niet? 

 

In het verleden deed ik het vaak. Het was makkelijk om zo snel klaar te zijn en aan het volgende deel van het gesprek te kunnen beginnen. Maar uiteindelijk ging het toch steeds meer knagen aan mijzelf, want het voelde niet fair met hoe het écht met mij ging. ‘Goed’ gaat het immers niet, al zo lang niet. Dus om dan dit antwoord te geven voelt niet eerlijk, vooral niet naar dát stukje in mijzelf dat toch ook wel aandacht verdient en het ook verdient om er te zijn. 

 

En ja, dat heeft mij doen beslissen om niet altijd meer het standaard antwoord te geven. Natuurlijk  is het bepalend wié de vraag stelt, hoe de vraag gesteld wordt en of ik op dat moment behoefte heb om mijn hele verhaal op tafel te leggen. Maar ik geef wel een bewuster antwoord en ik lieg niet meer tegen mijn eigen lijf dat het wel goed gaat. 

Lilian4-14356banner 

Mijn standaard antwoorden zijn wel regelmatig: ‘Het gaat wel.’ of ‘zijn gangetje’. Dit zijn voor mij antwoorden als ik het goed vind om een kort antwoord te geven. Soms is dat voldoende en hoeft er niet altijd een uitgebreid verhaal te volgen. Een andere keer merk ik dat mensen echt open staan om te luisteren en belangstelling hebben, dan vertel ik gerust meer als ik daar op dat moment zelf ook behoefte aan heb. Af en toe is het fijn om even te delen dat het leven niet altijd gemakkelijk is. 

 

Juist de afgelopen maanden heb ik dit weer ervaren. Mijn lichaam kan niet meegaan op dezelfde weg waarop mijn geest en mentale krachten nog wel kunnen gaan. De plannen die ik maak en wil uitvoeren kunnen geen doorgang vinden, doordat mijn lijf het gewoonweg niet kan. Dit is ongelofelijk zwaar en moeilijk, nog steeds na vijftien jaar. En dit vraagt steeds opnieuw weer aanpassingsvermogen van al mijn krachten. Ik schreef het in mijn vorige column zo mooi: Lichaam en geest kunnen niet zonder elkaar. Het is echt zo, je hebt ze beide nodig om tot je doelen te komen. Als je lichaam niet meewerkt kom je niet ver en andersom ook niet. 

 

Het komt ook regelmatig voor dat mensen niet meer vragen hoe het gaat. Soms wordt het vergeten en ook omdat het moeilijk gevonden wordt om deze vraag te stellen. Ik begrijp het allemaal, echt waar. En ik begrijp dat het letterlijk niet te begrijpen is hoe mijn leven eruit ziet. Ik heb mij erbij neergelegd dat dit zo is en neem het niemand kwalijk. Ik ben eigenlijk blij dat een ander zich niet kan voorstellen hoe het voelt om ‘mij’ te zijn. Maar bedenk wel dat ik naast alle zorgen in mijn leven ook gewoon een mens ben met een verhaal. Een verhaal van de dag om te delen zoals iedereen daar behoefte aan heeft. Dus ja, ik ben blij als je vraagt hoe het met me gaat. En je merkt vanzelf of je een korte of lange versie te horen krijgt!

 

Geschreven door Lilian Goudzwaard

Geredigeerd door Veroni Steentjes
Mobiel Magazine december 2017
Online gepubliceerd: januari 2019