Hanneke over haar passie kamperen

‘Als ik (Hanneke) vertel dat ik mijn vakanties het liefst kamperend doorbreng, dan vallen de ogen vaak uit het hoofd. Zeker als je in een elektrische rolstoel rijdt. Maar als ik dan uitleg dat ik in een willekeurige hotelkamer vaak net zo hard of nog harder moet kamperen…

 

De enkele keren dat ik probleemloos in een hotel verbleef zijn echt op één hand of beter gezegd maar op twee vingers te tellen. Hoe goed je je best ook doet door van te voren met vragen en behoeften netjes op een rijtje in een mail zetten en versturen en er achteraan bellen. Ik vraag om foto’s en beoordeel deze en vraag om een bevestiging van de aanpassingen in de reservering vraag. Meestal is er altijd wel een al of niet voorziene omstandigheid die maakt dat het verblijf, of het nu een hotelkamer, huisje of een appartement is, tot een uitdaging maakt. 

 

 

Je maakt van alles mee. De roll-in douche is een bad. Dit is de aangepaste kamer: Kijk, er zit een handgreep boven het bad om u aan vast te houden bij het uitstappen, of het eenpersoonsbed blijkt een tweepersoonsbed zonder deelbaar matras te zijn, of het bed is toch niet onderrijdbaar, of de wc in de balzaal van een aangepaste badkamer zit zo strak in de hoek gedrukt dat er geen tillift of douchestoel overheen kan. Het toppunt was een hotel met een lift, maar je moest wel eerst vijf treden op om bij die lift te komen. Gelukkig zat ik toen, heel lang geleden, voor die reis nog in mijn handbewogen rolstoel, anders had ik daar gestaan met mijn klasgenoten, midden in Parijs.

 

Met de paplepel
Nu moet ik zeggen dat kamperen mij met de paplepel is ingegoten. Toen ik nog geen jaar was, kochten mijn ouders een (voor de kenners asymmetrische) Alpenkreuzer vouwwagen. Een toevallige schot in de roos, mede omdat dit model als enige uit die tijd een lage instap had. Ik kon er zo in en uit banjeren, want trapjes klimmen of opstapjes nemen heb ik nooit gekund. 

 

Lattenbodem frame 
Toen ik een jaar of tien was werd het tillen van het lage bed en op het wc-emmertje een probleem. Zo belandde ik op twee luchtbedden om het tillen voor mijn ouders te beperken en snel daarna volgde het chemisch kampeertoiletje. Toen dat niet meer werkte, maakte mijn vader een ingenieus frame met een lattenbodem. Het enige nadeel was dat het met een hamer uit elkaar geslagen moest worden bij vertrek. Dit was iets wat onze (vaak nog slapende) kampeerburen ons niet altijd in dank afnamen. Daar hebben we het wel jaren mee gedaan samen met een klapstoel voor onder de douche, want inmiddels kon ik niet meer staan.

 

Rode Kruis
Als late tiener en vroege twintiger vond ik het uiteraard veel leuker om met leeftijdgenoten op vakantie te gaan. En zo gezegd, zo gedaan. Dat was vooral met het Jeugd Rode Kruis, waar ik mijn geluk niet op kon toen ook daar de kampeervakanties hun intrede deden. Met grote piramide tenten en een paar oude Mercedesbussen op stap door: Nederland, Luxemburg, België, Duitsland en Denemarken, geweldig! De kampeervakanties met mijn ouders deed ik er gewoon ‘bij’, want wie wil nu niet een paar weken in zonnig Zuid-Frankrijk zitten, ook al is het met je ouwelui. 

Met de tent op pad  
Van lieverlee hielden de Rode Kruis vakanties op te bestaan en werd ik de kampeerweken met andere organisaties beu. Zodoende trok ik er, toen ik halverwege de twintig was, liever met mijn ouders en een vriendin op uit. Intussen trok ik er met mijn eerste auto en mijn eerste zelf aangeschafte tent op uit. Hierin ontbrak uiteraard het vaste bed, maar hiervoor had ik met mijn vader een bed gebouwd van kampeertafeltjes. Het werkte geweldig want ik lig toch zo stil als een muis door mijn spierziekte. Gedraaid worden was wel een kunstje maar dat was wel aan mijn moeder toevertrouwd. 

 

Bed met rugleuning
Toen ik niet meer plat kon liggen, fabriceerden mijn vader en mijn broertje er een rugleuningverstelling op! Intussen bleef ook de Alpenkreuzer favoriet, omdat die een hoge keuken had en mijn moeder niet alles op de grond hoefde te doen, zoals het in een tent wel is.

 

Noodlot
In 2006 sloeg het noodlot toe. Onderweg in Zuid-Frankrijk, ging na jaren en jaren kampeerplezier de Alpenkreuzer ter ziele. Bij het autorijden voelde ik wat vreemds. Ik zette meteen de auto aan de kant maar het was al te laat: de lagers waren totaal aan flarden. Dat jaar heb ik verder gekampeerd met de vouwwagen op de krik en ik werd gebracht en gehaald door een auto-ambulance!

 

Mijn eerste eigen vouwwagen  foto 4 vouwwagen
Toen begon het avontuur met mijn eigen vouwwagens. In het najaar gingen we om ons te oriënteren naar een kampeerbeurs met tweedehands caravans en vouwwagens. Hier stond een pracht van een Trigano Odyssee! Het was op mijn lijf geschreven met een vast tweepersoonsbed en een zitje waar we op de plek van de tafel precies een elektrisch verstelbare lattenbodem konden neer leggen! Mijn vader is niet zo van het meteen beslissen, maar ik was er meteen uit en heb zodoende ter plekke mijn eerste vouwwagen aangeschaft.

 

Elektrisch verstelbaar bed 

Het bezwijken van de Alpenkreuzer bleek achteraf allemaal een geluk bij een ongeluk geweest te zijn. Want ongelukkigerwijs brak ik het voorjaar erna mijn beide bovenbenen en was toen bijna een half jaar uit de running. Ik was net op tijd weer ‘op de been’ om de vuurdoop van mijn vouwwagen mee te maken. Voor het eerst op stap met een elektrisch verstelbaar bed en een tillift, iets wat in de oude vouwwagen nooit had gekund. 

 

Na zeven jaar trouwe dienst en de switch van kamperen met mijn ouders naar kamperen met familie, vrienden en pgb’ers bleek de Trigano steeds minder bruikbaar, doordat het niet bepaald een snelle opzetter is. We waren alles bij elkaar vaak twee tot twee en een half uur bezig met opzetten en inrichten. Intussen had de mobiele tillift met zware vloerdelen plaatsgemaakt voor een ingenieus framewerk met een cassettelift eraan wat veel gebruiksvriendelijker was maar ook bijdroeg aan de enorme opbouw- en afbreekklus.

Enorm genieten

Al jaren keek ik naar Holtkampers maar die hadden allemaal een vast grondzeil. Toen Aart Kok met een vergelijkbaar model kwam waarvan je de basistent in tien minuten opzet, ben ik Marktplaats in de gaten gaan houden. Toen er eenmaal een tweedehands Livingstone voorbij kwam en ik deze van een erfenis deel net kon aanschaffen, kreeg mijn vader de smaak te pakken. We besloten samen een nieuwe te kopen. Dat was verstandig omdat er allerlei aanpassingen in nodig zouden zijn. Er werd een tilarm voor de cassettelift in gemaakt, net als een elektrisch verstelbaar bed. Met het aloude chemisch toilet en een douchestoel op wieltjes verken ik nu Europa om vooral enorm te genieten van het leven in de open lucht, de zon en de warmte, waar mogelijk aangevuld met zwemmen in open water. 

Niet iedereen kan direct zo’n kampeermiddel aanschaffen en je bent afhankelijk van een (al of niet geleende of gehuurde) auto, maar ook wij zijn klein en eenvoudig begonnen. Kamperen is echt een van de goedkopere manieren om je vakantie in te vullen en vaak ook de meest praktische. Je neemt namelijk het voor en door jou op maat gekozen kampeermiddel mee naar toegankelijke campings van jouw keuze!

 

Handicamp
Interesse? Kom naar de open dag van Handicamp, een stichting die die het kamperen onder mensen met beperkingen promoot door elk jaar een kampeerweekend te organiseren. Tijdens de open dag word je uitgenodigd om een kijkje te nemen in de caravans, vouwwagens, tenten en campers van de kampeerders. Of je komt er zelf staan tijdens het weekend en stel je kampeermiddel open voor bezoekers en neem ze mee in jouw zoektocht naar de juiste oplossingen. Niet omdat zij perse wat hebben aan jouw oplossingen, maar vaak wel aan je tocht ernaartoe. Zo gaan mensen geïnspireerd aan de slag met hun eigen situatie.

Als je vragen hebt of advies wilt over aangepaste auto’s, campers en kampeerplaatsen kun je me altijd bereiken door een mailtje te sturen naar mm@intermobiel.com. Jouw mail komt dan bij mij terecht.’ 

Geschreven door Hanneke Deenen

Geredigeerd door Veroni Steentjes

Online gezet juli 2020