Interview met Mariët, eerste blinde hondentrimster

Mariët Plokhaar is blind en aan bed gebonden, maar heeft toch een succesvolle onderneming opgezet. Mariët wil met haar onderneming andere mensen met een lichamelijke beperking aan het werk krijgen en wil laten zien dat je ook met een beperking mee kan doen in de maatschappij.

 

Even voorstellen

“Ik ben Mariët Plokhaar, 53 jaar oud, moeder van vier uitwonende kinderen en ik woon samen met mijn twee (hulp)honden in een Fokuswoning. Ik ben al 20 jaar ernstig gehandicapt waardoor ik aan mijn rolstoelbed gebonden ben. Ik heb het Ehlers-Danlos syndroom, dit is een bindweefselziekte. Hierdoor kan ik zomaar bloedingen in mijn lichaam krijgen. Ik heb twee hersenbloedingen gehad. Na de eerste kon ik niet meer spreken en was ik afhankelijk van een spraakcomputer. Na de tweede hersenbloeding ben ik blind geworden. Mijn spraak is na acht jaar gelukkig weer teruggekomen; doordat ik door mij in te beelden dat ik aan het zingen was, weer nieuwe verbindingen in mijn hersenen heb gelegd.

 

Verder gebruik ik zuurstof en heb ik een PEG-sonde in mijn buik. Ik heb de ziekte van Cushing, ben ik diabeet en heb de ziekte van Ménière. In de afgelopen jaren is al meerdere keren tegen mij gezegd dat ik niet lang meer te leven had, ik zou zelfs al palliatieve sedatie krijgen.”

 

Zorgkosten

“Doordat ik zoveel beperkingen heb, heb ik ook veel zorgkosten, waardoor er financi le problemen ontstonden. Ik heb geprobeerd werk te zoeken, maar ik liep tegen muren op. Niemand wilde mij een baan aanbieden. Op een dag won ik een bedrag bij de Nationale Postcode Loterij, waarmee ik iets meer ademruimte kreeg. Ik heb toen besloten dat als ik meer geld nodig had, ik een eigen onderneming moest gaan starten.”

 

Trimsalon

“Ik ben gaan nadenken waar ik goed in ben. Ik had wel enige ervaring in het trimmen van honden, want ik heb vroeger bij een dierenarts gewerkt. Ik wilde me gaan inschrijven voor een opleiding, maar ik werd overal geweigerd. De trimbranche in Nederland vond mij maar raar: waarom zou ik als beperkte zulk zwaar werk kunnen doen. Ik kon dus ook niet bij een salon stagelopen. Toen ben ik over de grens gaan kijken, in België en in Amerika. In Amerika lukte het wel, ik heb daar een thuisstudie gedaan. Ik heb ook nog contact gezocht met de minister van VWS (Volksgezondheid, Welzijn en Sport). De diploma-eis om een salon te openen bleek te zijn opgeheven, dus ik kon mijn eigen salon aan huis opstarten.”

 

Blind trimmen

“Ik trim honden, katten, konijnen en cavia’s. Hoe ik dat doe terwijl ik blind ben? Ik heb nog kunnen zien tot 2010, dus ik weet hoe de verschillende rassen eruit zien. Ik voel altijd waar de schaar is. Bij de ogen is het lastigste stuk, omdat honden dan niet stil blijven zitten. Ik vraag dan aan de honden of ik bij hun oogjes mag knippen. Het lijkt net of de dieren aanvoelen dat ik beperkt ben, ze blijven eigenlijk altijd wel rustig. Ik heb zelfs honden in mijn salon, die voorheen onder een roesje bij de dierenarts geknipt moesten worden. Ik zal wel een bepaalde rust over me heen hebben. Als ze al een keer bijten, dan reageer ik niet. Dat is ook anders dan hoe anderen daarop reageren. 

 

Trimmen is lichamelijk zwaar werk. Ik doe dit vanuit mijn rolstoelbed. Ik moet hierbij afwisseling zoeken in de houding: soms hang ik half over de trimtafel, soms heb ik een dier bij mij op bed. Mijn klanten hebben soms niet eens door dat ik blind ben. Als ze horen dat ik blind ben, geloven ze het vaak niet eens. Ik heb desondanks ik blind ben, veel vaste terugkerende klanten en lovende recensies op mijn website, dat zegt ook wel wat.”

 

Meer dan alleen een trimsalon

“Mijn doel is om mensen met een lichamelijke beperking aan het werk te krijgen. In de maatschappij is dat vaak lastig, bij mij kunnen ze ieder op hun eigen manier een steentje bijdragen. Voor de een is dit een dag per week, voor de andere een uurtje per maand. Ik heb bijvoorbeeld een denktank die een paar keer per jaar vergadert, dan bedenken we allerlei manieren om geld te verdienen. Bijvoorbeeld door het verhuren van denkspellen voor dieren. Ook heb ik een webwinkel, waar dierenbenodigdheden besteld kunnen worden. In mijn werkplaats maken mensen allerlei dierenbenodigdheden, zoals slaapzakken en krabpalen, die weer verkocht kunnen worden via de website.

 

Ook bied ik dieren kunstenaars de mogelijkheid om te exposeren via mijn website. Daarnaast bied ik mijn eigen opleiding aan. Mensen met een lichamelijke beperking kunnen bij mij leren hoe ze ondernemer worden in de trimbranche. Ik geef deze lessen in samenwerking met andere docenten. Momenteel leid ik drie studenten op. Vanwege hun lichamelijk beperking volgen ze ieder hierin hun eigen tijdschema. Verder geven we les in dierenverzorging op scholen, verzorgen we diverse workshops en hondenmassages. Ik heb dertig mensen aan werk geholpen, nog niet betaald, maar dat is een droom voor de toekomst.”

 

Toekomstplannen

“Ik ben bezig om een eigen pand te krijgen. Nog veel meer mensen met een lichamelijke beperking wil ik bereiken, die anders niet aan het werk zouden gaan. Ik wil mensen inspireren om zichzelf te triggeren om verder te gaan dan ze zelf dachten. Maar daarbij wil ik ze ook leren om hun eigen grenzen tijdig aan te geven, daar heb je als werkgever uiteindelijk het meeste aan. Ik haal mijn energie uit mensen die welwillend zijn om iets te doen, daar raak ik dan weer door geïnspireerd. Mochten lezers geïnteresseerd zijn om bij mij te komen werken, contact opnemen mag altijd.”

 

Websites:

https://dierentrimsalonhetkammetje.com

https://www.webshop-het-kammetje.nl

 

Geschreven door Jolet Wiering

Geredigeerd door Johan Fiddelaers