Kwetsbaarheid versus houdbaarheidsdatum in ouderschap

Logica volgens Myrtl

 

Men zegt dat ik tot een kwetsbare groep behoor. Het zal valide redenen kennen. Mijn zelfbeeld kent een andere waarheid. Ik ben best een rockchick. Nee niet in kleding. Lak veel van ‘t leven wel aan m’n cowboylaarzen.

Had al twee kinderen op de wereld gezet, en best goed gelukt zeg ik bevooroordeeld als ik ben. Lijkt me een gezond beginsel.

1 en 3 jaar waren ze toen bleek dat ik een surprise ei in m’n hoofd had. Neem van mij aan, die er bij de kassa liggen zijn een betere deal.

Een operatie en maanden later weer in mijn eigen huis. Thuis? Nee, nog niet. Nadat ik weer had leren slikken en beperkt spreken, voelde het als inbreken op mijn eigen gezin, mijn rol als ouder weer handen en voeten te geven. Best een uitdaging, ook wanneer je je ledematen nauwelijks aangestuurd krijgt.

Ouderschap zit in me, is voor mij een gegeven, een mindset, een oerdrift.

 

Hoewel uitermate confronterend toen ik met een plots veranderd gereedschap van buitenaf weer tot de kern moest bewegen, terwijl ik nog niet zelfstandig kon eten of mijn billen afvegen….heb ik vaak gedacht ‘hóe dan’…maar geen seconde ‘bén ik, kan ik, nog moeder…’

 

Mijn hándelingen of het gebrek aan praktische handen maakt een situatie soms onhandig. Maakt dat ik in praktische zin hulp nodig heb.

 

Maar in mijn ouderschap, het liefhebben, steunen, laten leren, troosten, begrenzen en grenzen laten verleggen ben ik sterk en weer thuis.

Mijn ziekte maakt dat dit hóe soms wankelt. De houdbaarheidsdatum op mijn bestaan voelt

daarmee soms kwetsbaar.

 

Onlangs is op school een leeftijdgenootje van de jongste overleden. Dát heeft mij de ware 

kwetsbaarheid van het ouderschap blootgelegd…zodra ouderschap ontspruit is het dezelfde kwetsbaarheid die houdbaar maakt. Ben. Ouder. In elke vorm.

 

Liefs Myrtl