leven met een lastig lichaam

Wat is je leeftijd?
Is het slechts een getallen eenheid?
Zegt het iets over je ervaring,
en de wijze van waarneming?

Het is een feit,
dat ik last heb van mijn leeftijd.
Ik tik dit jaar de negen aan
En zie liever het jaar erna nog niet de 5 van 50 staan.

Ondanks dat ik zoveel levensjaren niet had verwacht
Is het niet zo dat het mijn ware leeftijd verzacht.
Ik zou nog liever dertig zijn,
met meer energie en minder pijn.

Er is nog zoveel om te willen.
Ik kan er soms van gillen.
Gevangen in dit lastige lichaam
voel ik me beperkt en eenzaam.

Een gezond hoofd met een actieve geest
gehinderd door het agressieve beest
wat CRPS als naam heeft,
en wat me weinig mogelijkheden geeft. 

Kon ik maar even 35 jaar terug in de tijd,
die tijd gaf me destijds veel vrijheid
Een onbeperkt vrij leven, 
was me toen gegeven.

Ik kon toen vrij op de dansvloer dansen
En met leuke jongens sjansen
Ik kon lopen met pumps aan
Terwijl ik nu niet eens meer kan staan. 

De echte waarde ervan wist ik toen niet.
Die kwam pas toen die vrijheid me verliet.
Ik heb er wel enigszins mee kunnen leven
Maar toch zou ik graag de pijn weg geven.

 

Een sluipende moordenaar zit in mijn lichaam
Hij is verre van gehoorzaam,
En gaat zijn eigen weg.
Het zegt tegen me je hebt gewoon dikke pech.

Ik ga jouw lichaam niet verlaten
Je kunt me erg gaan haten,
maar je kunt me niet verdringen 
door je in bochten te wringen.

Het is wat het is,
En dat is niet mis.
Ik zet me in om vrienden en een bestemming te maken,
Om me minder hard door jou te laten raken.

Je bent toch helaas een onderdeel 
Alleen geef je me geen voordeel,
slechts pijn en verslechtering,
En een zwaar opgelegde beperking.

Je zuigt mijn energie op.
Dat is verre van top
Je luistert niet als ik zeg stop.
En ik denk vaak flikker svp eens op.

Maar dat is wens vervullend denken
dat me geen verbetering gaat schenken.
Ik ben gedwongen het met je te moeten doen, 
En ga door jou het leven door zonder enkele schoen.

Veroni Steentjes