Facebook in qarantaine negenduizend vijfhonderd en 11 dagen
Mijn naam is Veroni Steentjes, 44 jaar en woon in Arnhem met mijn hulphond Bodhi.
Het corona virus treft ons allen direct of indirect. Het aantal besmettingen stijgt en er overlijden meer mensen. Het vergt veel zorgen en maatregelen die we moeten naleven voor onszelf maar ook voor anderen. Je leeft niet alleen op deze planeet.
Veel mensen zitten nu tien dagen thuis en er zijn afgelopen weekend veel mensen naar buiten gegaan want ze zaten al zo lang binnen. Ze moesten er echt even op uit.
Maar wat als je al bijna 9511 dagen huisgebonden bed door een chronische ziekte en tegen dezelfde muren aan kijkt. Ik kanniet zitten, staan, lopen en heb overal hulp bij nodig.
Ik heb iedere seconde van de dag zenuwpijn.
Uit voorzorg heb ik zo min mogelijk zorgverleners over de vloer en leef dus geïsoleerd met een zorgverlener in huis ter preventie.
Ik kan niet in huis gaan opruimen, verbouwen of de tuin doen.
De enige meters die ik maak is met mijn bed van de slaapkamer naar de woonkamer en weer terug. Dat is alles.
Ik leef op 2 m2 en leg rijdend op mijn bed 32 meter op een dag af.
Een gemiddelde dagindeling begint met een ochtendzorg van ruim 1;5 uur zorg met wassen, aan en uitkleden en medicijnen geven, zes keer per dag.
Als ik een ontbijt nodig heb moet iemand dat pakken en me geven. Ik kan op een goede dag 1;5 uur iets achter de pc doen.
Na het helpen met de lunch rust ik gemiddeld 2;5 uur in de slaapkamer en daarna mediteer ik een half uur. daarna moet iemand mijn avondeten klaarmaken en het me geven wat een uur duurt.
Daarna kijk ik uur op twee tv en heb dan een avondzorg van ruim een uur met medicijnen en plassen en dan word iknaar de slaapkamer gereden om te gaan slapen. Ook in de nacht heb ik vaak zorg nodig.
Sommige mensen in de buurt weten niet dat ik hier woon, omdat ze me nooit zien. Ik word vergeten omdat ik niet gezien wordt en ben zeker niet de enige hierin.
Corona treft zeker ouderen maar zeker ook mensen met een chronische ziekte of handicap. Ook zij zijn net als ik eenzaam.
We moeten voor elkaar zorgen maar niet alleen nu tijdens deze crisis maar ook erna.
Ik hoop dat na deze crisis jou bij blijft dat gezondheid en naar buiten kunnen gaan verre van vanzelfsprekend is voor mensen zoals ik.
Veroni Steentjes