Pauline over studeren met een lichamelijke handicap

“Ga na waar je hart ligt, want zonder passie is het moeilijk om een studie te volgen.” Pauline leert zichzelf kennen door haar studie. Pauline Gransier is een vrolijke jonge vrouw van 22 jaar. Sinds vijf jaar woont zij zelfstandig in een Fokuswoning in Amersfoort met haar hond Loki. Ondanks haar handicaps geniet zij enorm van het leven en wil zij zich verder blijven ontwikkelen. Met verve vertelt zij over haar kleine en grote toekomstdromen en haar studie.

Handicaps
Pauline legt uit welke handicaps zij heeft: “Doordat ik te vroeg ben geboren, heb ik een hersenbloeding gekregen. Hier heb ik twee handicaps aan overgehouden, namelijk Cerebrale Parese en slechthorendheid . Sinds kort weet ik ook dat ik het Pspolycysteus Ovarium Syndroom (PSOS) heb. Over het algemeen ervaar ik met Cerebrale Parese geen problemen, want er is overal een oplossing voor. Al blijft ergens naar het toilet gaan wel lastig. Mijn huis is ruim, de deuren gaan automatisch open en dicht. Ook heb ik een douchezitje aan de muur en beugels bij het toilet. Het gekke is dat ik met mijn slechthorendheid meer beperkingen ervaar, omdat ik merk dat ik de helft van de informatie mis. Door het intensieve observeren en luisteren, raak ik snel vermoeid.” 

Revalideren Onlangs verbleef Pauline twee weken in de Oekraïne in de International Clinic of Rehabilitation om te revalideren. Dit centrum is speciaal voor revalidatie voor patiënten met een Cerebrale Parese. “De revalidatie in de Oekraïne is erop gericht om de spasmen in je lichaam omlaag te brengen. Zo kun je je gaan richten op de kracht die vanuit je spieren moet komen. Ik ben nooit eerder behandeld tegen mijn spasmen, maar heb wel drie operaties achter de rug. Bij deze therapie beginnen ze het liefst op jonge leeftijd om je hersenen te leren communiceren met je spieren. Het is een opstapje, zodat je zelf verder kunt gaan met oefenen. Hoeveel therapieën je krijgt, hangt af van je leeftijd, maar ook van hoe spastisch je bent. Bij elkaar kreeg ik dertien sessies op een dag, vanaf de vierde dag dat ik er was. Het programma wordt natuurlijk wel opgebouwd. De sessies bestonden dit keer uit: massage, gezichtsmassage, een mix van kraken en chiropractie, fysiotherapie, lopen op de loopband, handtherapie en ga zo maar door. Voor meer informatie kun je kijken op: http://www.reha.lviv.ua

 

Vrienden “Eén of twee keer per maand ga ik naar een concert of cabaretvoorstelling. Sinds juli 2008 heb ik met vrienden besloten elk jaar naar Rock Werchter  in België te gaan. Een toffe back to basic vakantie met alleen maar muziek. Fantastisch! Ik heb vrienden met en zonder handicap. Voor mij geldt: liever een klein stel goede vrienden, dan veel kennissen waarmee je oppervlakkig contact hebt. Een relatie heb ik nog niet.”    Hobby’s en dromen ”Verder schrijf ik graag verhalen en ook gedichten als uitlaatklep. Lezen doe ik het liefste in het Engels, maar mijn grootste passie is toch echt films kijken. Zelfs mijn broertje vraagt mij om kijktips, dus ik kijk regelmatig een dvd-tje om bij te blijven. Ik heb nog zoveel dromen, kleine en grote. Veel hiervan zijn al uitgekomen. Het komt er op neer dat ik trouw wil blijven aan mezelf en dat ik de dingen mag doen waar ik me prettig bij voel. Zo wil ik graag mijn gedichtenbundel uitgeven, een film schrijven, door een paar landen reizen en nog veel meer.”

Studiemogelijkheden
Naast haar hobby’s verdiept Pauline zich graag en vindt ze het leuk om te leren. Zij gaat even terug in de tijd naar het begin van haar schoolcarrière: ”Als kind ben ik opgegroeid op de Mytylschool. Later heb ik op Werkenrode gezeten, bij de Monnikskap die nu helaas is opgesplitst en niet meer bestaat. Daar ben ik geslaagd voor VMBO-T. MBO en ik gingen niet door een deur. Overvolle roosters, klassen en een te zwaar programma. Daarom ging ik naar Forwards, een arbeidstraject voor mensen met een handicap, maar daar was ik niet echt gelukkig. Mijn collega’s waren daar heel aardig en zij werkten hard, maar ik kon daar mijn eigen draai niet vinden. Het voelde alsof ik onder mijn niveau zat.”

Pauline besloot het roer om te gooien en meldde zich aan bij het ROC in Amersfoort. ”Toen heb ik me ingeschreven voor het volwassenenonderwijs. Nog steeds wist ik niet wat ik wilde of ik zag alleen opleidingen op universitair niveau. Het enige wat ik zeker wist, was dat ik mijn HAVO wilde halen. Nu ik deze volg, heb ik weer het gevoel dat ik me aan het ontwikkelen ben. Hierdoor weet ik steeds beter wat ik wel en niet wil.”

Het contact met studiegenoten maakt haar niet zo heel veel uit. ”Het afgelopen jaar had ik wel contact met klasgenoten, maar heel oppervlakkig. Deels ook mijn schuld, want ik kom daar voor mijn diploma en ik heb maar een paar uur in de week de tijd om alle stof te begrijpen.”

Studietijd
Inmiddels studeert zij een jaar bij het ROC: ”Nederlands en Maatschappijleerwetenschappen heb ik gehaald. Nu ga ik aan de slag met Engels en geschiedenis. Als het meezit moet ik nog twee jaar, dus heb ik nog ruim de tijd om te bedenken welke vervolgstudie ik wil gaan doen. De lessen zijn twee avonden in de week, drie uur per avond. Op mijn vrije dagen maak ik huiswerk of ben ik aan het studeren. Omdat de lessen ‘s avonds zijn, is mijn studie voor mij heel gemakkelijk te combineren. Overdag heb ik het druk met revalideren, het huishouden en andere afspraken.”

Aanpassingen
Pauline heeft een handige aanpassing die haar helpt bij het volgen van haar lessen: ”Op school heb ik een schrijftolk naast me. Zij typt dan alles wat er gezegd wordt op een speciaal toetsenbord verbonden aan een laptop. Dan lees ik wat er op het beeldscherm staat. Veelal typ ik op mijn laptop, maar als ik iets uit mijn hoofd moet leren, dan schrijf ik liever met de hand. Andere aanpassingen heb ik naar mijn idee voorlopig niet nodig.”

Vrijheid
Pauline vindt dat haar blik is verruimd sinds zij studeert: ”Hierdoor leer ik meer over mezelf en de wereld waarin wij nu leven. Veel zaken kan ik ook toepassen in mijn leven en ik kan dingen beter onder woorden brengen. Een studie brengt mij vooral inzicht en ook een stuk vrijheid. Een tip voor andere mensen die willen studeren: ga na waar je hart ligt. Als je er geen passie voor hebt, dan is het ook veel moeilijker om een studie te volgen. Kun je niet meteen die ene studie volgen, kijk dan naar andere mogelijkheden. Via een omweg, door een vooropleiding te volgen of bijvoorbeeld een aanpassing in het rooster. Als je laat zien dat je echt wilt, dan zijn mensen veel eerder bereid om oplossingen voor je te bedenken.”

Geschreven door Annemarie de Haan m.m.v. Pauline Gransier
Geredigeerd door Veroni Steentjes
September 2009