De dieren van Rene
Orca: hulphond van Rene |
Hooch: de bordeauxdog
Dan hebben we ook een Bordeauxdog, en die heet Hooch. Net als in de film Turner en Hooch. Ik heb hem van pup af aan. Hij heeft een stamboom, maar hij is altijd ziek geweest. Hierdoor heeft ons veel geld gekost. Het begon met een huidziekte. Hierdoor moesten we hem met vergif wassen. Als je dit op je handen kreeg, dan brandde het heel erg. Dit moest een jaar lang. Daarna kwam ik thuis na een wandeling en kon Hooch niet meer recht op zitten van de pijn. Dus weer dierenarts. Er werden foto’s gemaakt, en toen bleek dat er botjes kapot waren in de knieen. We konden hem laten opereren maar ze konden niet zeggen of het daarna weg zou zijn. De dierenarts rade het ons zelfs af, want voor 2 knieen zou het samen 1500 gulden zijn. We hebben naar de dierenarts geluisterd en niet gedaan. Maar hierdoor kunnen we niet meer met hem wandelen. Hij gaat nu alleen nog maar achterom. Hooch is super lief voor het gezin, en is zeer waaks. Hij laat geen vreemden achterom komen. Hooch is nu 9 jaar oud en krijgt nu wat ouderdoms kwalen. Hij wordt doof en slaapt heel vast. Vroeger als hij iets hoorde, ging hij meteen kijken. Wat erg jammer is, is dat hij moet weg als er bezoek komt. Want als hij merkt dat het bezoek bang is, dan bijt hij.
Onze derde hond is een pup Bull Mastiff
Onze derde hond wordt een Bull Mastiff. Hij is nu 4 weken oud en op 15 augustus 2008 geboren, maar hij wordt al een flinke beer! Ik ga ieder week kijken. Hij is geboren bij een nicht van Katinka, dus we gaan gewoon op bezoek. Het is erg leuk als je ziet hoe ze groeien. De eerste keer dat we het nest zagen, was hij 1 week oud. Toen konden we nog geen keuze maken, want ze waren gewoon nog te klein. Als hij hier een tijdje rondloopt, dan schrijf ik nog wel een stukje over hem.
Onze dwergpapagaai Coco
Als laatste is er nog een vogel, Coco de dwergpapagaai. Deze heb ik gered van de ondergang. Coco zat bij mijn schoonbroer in de kamer, maar in een kooitje dat zo klein was dat hij maar op 2 stokjes kon springen, meer niet. Coco was wel tam, maar kreeg chips in plaats van eten en zijn water was erg vuil. Na lang zeuren heeft mijn schoonbroer Coco naar mij gebracht en die zit nu in een super grote kooi en krijgt zijn voer en lekker schoon water. Hij heeft speeltjes, en als ik niet in de buurt ben, dan gaat hij me roepen met een hele aparte fluit! Dit doe ik dan terug en dan is het goed. In de tijden dat ik in het ziekenhuis lag, en dat was vaak, en 8 maanden in een verpleegtehuis, was hij stil. Hij riep bijna niet meer, maar als ik naar huis belde, had hij dat vlug in de gaten, en begon hij te roepen en te fluiten! Erg leuk was dat.
Groetjes Rene Penders