Stichting Intermobiel

Hulphond Amor van Veroni

Naam: Amor van het Lamslag
Ras: Cavalier king Charles spaniel
Geboren op: 23 juli 2002 in Toldijk
Amor liggend in de zon buiten

Ik kwam niet in aanmerking voor een hulphond, omdat ik de hond niet 4 keer per dag zelf kan uitlaten. Ook bij Stichting de hond kan de was doen konden ze me niet helpen, omdat je ongeveer 4 uur per dag in de rolstoel moet kunnen zitten. Bovendien zagen ze de aanrakingspijn in beide armen en benen als een extra obstakel voor een hulphond
Vandaar dat Emile en ik zelf op zoek zijn gegaan naar een geschikt hondenras.

Ik wilde graag een kleine hond vanwege mijn bedlegerigheid en aanrakingspijn. Ook heb ik een omgevingsbesturing, zodat de hond geen deuren hoeft te openen en dichtdoen. Een kleine hond is voor mijn hulpvraag en de lichamelijke situatie veel geschikter. Emile’s ouders kenden toevallig een vrouw die veel ervaring heeft met honden trainen. Nel heeft onder andere de hondenclub voor de Flat Coat Retriever Nederland opgezet. Zij bood aan om een hond voor mij te trainen. We zijn toen direct gaan zoeken naar een kleine, sociale hond. We kwamen terecht bij de Cavalier King Charles Spaniël. Dit ras is heel aanhankelijk en vriendelijk, maar wel actief en speels genoeg om opdrachten uit te voeren. Een vrouw die hielp bij de bevallingen in de kennel van Het Lamslag heeft reuma. Zij gebruikte haar hondjes zelf ook als hulphonden.

Ik heb Amor zelf uit kunnen zoeken uit het nest. Ik vind dat wel een toegevoegde waarde hebben dat ik Amor van pup af aan ken en dat ik hem heb zien opgroeien. Een ‘echte’ hulphond krijg je pas als de hond twee jaar oud is. Amor is de eerste vier maanden bij Nel intern geweest. Hij kwam dan in het weekend bij mij en op de zondag bracht Emile hem weer terug naar onderin Limburg waar Nel woont. Amor was zo’n goede leerling dat hij al na 4 maanden definitief bij me mocht komen wonen.

De aftraining van Amor hebben Emile en ik zelf gedaan. Hij doet onder andere de post ophalen, dingen oprapen die ik laat vallen. De laatste tijd hebben we hem aangeleerd dat hij mijn nekkussen zelfs uit de stoel haalt en naar bed brengt. Ook het vest wat achterin het bed ligt, als ik het koud heb, brengt hij. Ook zijn we nu bezig dat hij een gewone deur iets dicht kan doen. Dit omdat als deze deur te ver openstaat de hal deur niet elektrisch open kan. Hij moet naar de hal voor de post. Ook brengt hij zelf de riem naar mij toe en ik kan hem dan omdoen. Ook loopt hij goed naast de rolstoel en let op met oversteken. Het is leuk om te zien hoe makkelijk hij nieuwe dingen leert en ook hoe leuk hij het vindt om dingen voor me te doen.

Het leuke van Amor is zijn uiterlijk. Hij ziet er leuker uit dan hij in feite is. Hij is een dropje om te zien, maar hij is wel gehaaid en slim. Als hij werk moet doen, kan hij ook een adl’er aankijken van wil jij het niet doen? Hij is ook brutaal en eigenwijs, zelfs een beetje arrogant. Hij kan je zo lang strak aankijken dat veel mensen zich afwenden en hij dus de winnaar is! Hij heeft het dus wel nodig om te weten waar zijn plaats is. Ik heb veel geleerd van hem door het trainen en commando’s geven. Mijn stem is allesbeslissend in het commando. Bij een hoge stem ben ik vriendelijk en is iets een vraag, geen moeten. Bij een lage stem is het een commando en heeft hij iets van oh, nu moet ik werken! Soms raakt hij nog weleens afgeleid bij een commando, omdat hij het leuk vindt om naar buiten te kijken in de hal waar de post ligt. Dan is het weer van O ja, wat moest ik alweer doen voor mijn baasje? Amor liggend op het hoofdkussen

Amor is altijd bij me. Ik zou me geen leven zonder Amor voor kunnen stellen. Het duurt nog wel een paar jaar, voordat we aan de training van een nieuwe hulphond gaan beginnen. Hij mag natuurlijk blijven als hij met pensioen gaat, maar dat is voorlopig zeker niet de planning.  Groetjes Veroni Steentjes

Amor buiten
Lekker buiten spelen
Amor en Veroni
Slapen, eh waken bij het vrouwtje
Pfffff wat ben  ik moe zeg!
puf,puf wat ben ik moe zeg!