Informatieartikel over HMS en EDS en de verschillen
In onderstaand informatief artikel komen de ziektebeelden Ehler Danlos Syndroom en het Hypermobiliteit syndroom aan bod en de verschillen tussen deze twee ziektebeelden.
Ehlers Danlos Syndroom (EDS)
Hypermobiliteit syndroom (HMS)
Wat is het verschil tussen EDS en HMS?
Ehlers Danlos Syndroom (EDS) Het woord 'syndroom' betekent dat een combinatie van meerdere ziekte verschijnselen gezamenlijk één ziektebeeld vormen. Het syndroom van Ehlers-Danlos is een erfelijke aandoening waarbij het bindweefsel niet goed is aangelegd. Bindweefsel zit overal in ons lichaam waar steun gegeven moet worden. Dit betekent dat, het een belangrijk bestanddeel is van bijvoorbeeld botten en van de banden die gewrichten op hun plaats houden. Maar het zorgt er ook voor dat de huid vast zit aan de onderliggende laag en dat de tanden in hun kassen blijven zitten. De samenstelling van het bindweefsel hangt af van de functie die het in ons lichaam heeft. Een stoornis in het bindweefsel van de gewrichtsbanden, die moeten zorgen dat gewrichten stevig in elkaar zitten, geeft andere klachten dan een stoornis in het bindweefsel dat de huid stevigheid geeft. Dit is dan ook de reden dat er verschillende types van het Ehlers-Danlos syndroom zijn gedefinieerd. Hoeveel mensen op dot moment aan dit syndroom lijden is niet bekend.
Bron: http://www.ehlers-danlos.nl/site/index.cfm?act=teksten.tonen&parent=6704&varpag=6093
Hypermobiliteit syndroom (HMS) Hypermobiliteit syndroom (HMS) is een erfelijke afwijking van het bindweefsel van de gewrichtsbanden en pezen. Door deze afwijking kunnen de banden en pezen hun steunende functie niet goed vervullen en dit maakt de gewrichten overbeweeglijk (hypermobiel) en instabiel.Hierdoor kunnen er vrij gemakkelijk geheel of gedeeltelijk ontwrichtingen optreden. Om het gebrek aan stabiliteit te compenseren nemen de spieren een gedeelte van de functie van de banden en pezen over. Deze moeten daardoor harder werken en zullen dus sneller overbelast zijn.
Hypermobiliteit syndroom is een nog vrij onbekende chronische aandoening waarvan nog geen gegevens bekend zijn over het aantal personen dat hier last van heeft. Wel is bekend dat het HMS vaker bij vrouwen voorkomt dan bij mannen en bij Aziaten en Afrikanen vaker voor komt dan bij blanke mensen. Over de erfelijkheid is nog weinig te vertellen, wel dat de kans dat een kind van een patiënt de aandoening ook heeft is verhoogd en in sommige families zelfs tot vijftig procent.
bron: http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/ziekten/27192-hypermobiliteitssyndroom.html
Wat is het verschil tussen EDS en HMS?
Op zich een eenvoudige vraagstelling: "Wat is het verschil tussen HMS en EDS hypermobiel type?". Het antwoord is echter minder eenvoudig. Waar HMS vaak ernstig wordt onderschat, geldt voor EDS het tegenovergestelde, dit wordt eigenlijk altijd serieus genomen. Maar is dit terecht?
HMS is nog een aandoening die nog niet door alle artsen wordt erkend voor wat het is. Jarenlang zei men dat HMS geen ernstige aandoening was en dat het geen klachten hoefde te veroorzaken, dat het geen aandoening was, maar eerder een fysiek kenmerk. Sinds een aantal jaar komen veel artsen terug van deze stelling. Hetgeen wat momenteel wereldwijd bij artsen en wetenschappers naar voren komt is dat het verschil tussen HMS en EDS hypermobiel type (type3) is “de mate van de betrokkenheid van de huid”.
Het grootste deel van de klachten komt nu eenmaal overeen met elkaar. En bij beide aandoeningen is bekend dat de huid in elk geval meedoet, in meer of mindere mate. Bovendien zijn er patiënten met EDS hypermobiel type waarvan de huid minder rekbaar is dan bij sommige HMS patiënten. Ook de "sigarettenpapierachtige" littekens komen bij beide aandoeningen voor, net als slechte wondgenezing en rekbaarheid van de huid. Dit is dan ook de reden dat in elk geval één vooraanstaand arts en onderzoeker op het gebied van bindweefselziektes, prof. dr. Rodney Grahame, vermoed dat HMS en EDS hypermobiel type dezelfde aandoening zijn. Maar aangezien de genen die betrokken zijn bij HMS en EDS hypermobiel type nog niet zijn geïdentificeerd, kan dit vermoeden niet bewezen worden.
Het is wel opvallend dat de ernst van de klachten van patiënten vaak toeneemt en dit is dan weer de reden is dat sommige patiënten eerst de diagnose HMS krijgen en later de diagnose EDS hypermobiel type. Aangezien de groep erfelijke bindweefselziektes symptomen hebben die elkaar overlappen zou men eerder moeten spreken van een familie van bindweefselaandoeningen met een glijdende schaal van diagnoses. Toch blijft dit speculatie zolang de verantwoordelijke genen nog niet in kaart zijn gebracht. Tot die tijd is de diagnose van HMS en EDS hypermobiel type klinisch en interpretatieverschillen zullen daardoor altijd blijven bestaan.
bron: http://www.everyoneweb.com/eds-en-hypermobiliteit/