Ilona over studeren

'Ik wil graag aan iedereen die een studie volgt of wil gaan volgen het volgende meegeven: als je zelf inzet toont, is er heel veel mogelijk.'

Hallo, ik ben Ilona Zwiers, 21 jaar. Ik woon samen met mijn vriend in Sneek. Doordat ik het hypermobiliteitssyndroom heb, ben ik behoorlijk beperkt in mijn bewegingsvrijheid. Ik kan nog ongveer zo’n driehonderd meter lopen. Mijn energie level is hierdoor ook niet zo als die moet wezen. Nu zit ik weer op school om een andere opleiding te volgen om later een passende baan te vinden.

Welke studie en waarom heb ik hiervoor gekozen? Ik volg de opleiding MBO niveau 4 tot bedrijfsadministrateur met de uitstroomrichting assistent accountant. In het verleden heb ik mijn diploma van de opleiding Helpende Welzijn gehaald en ben ik gaan werken in de thuiszorg. Helaas belandde ik in de Ziektewet. Al snel werd duidelijk dat ik niet meer in de thuiszorg kon werken. Daar ik niet nu al thuis wou blijven zitten, ben ik gaan nadenken om weer een studie op te pakken. Uiteindelijk is dit een studie in de zakelijke dienstverlening geworden. In mijn keuze heb ik mee genomen welke vakken ik op de middelbare school leuk vond en ook goed in was. Zo is mijn keuze voor deze studie tot stand gekomen. Hoe ga ik met mijn mede studenten om en zij met mij? Doordat ik voor een voltijd opleiding heb gekozen, zit ik op school met voornamelijk studenten tussen de 16 en 18 jaar. Zij zijn, heel begrijpelijk, met hele andere dingen bezig dan ik. Daarom heb ik, in overleg met mijn studie/loopbaanbegeleidster, besloten om hen te vertellen wat er met mij aan de hand is, zonder hier te diep op in te gaan. Dit voorkomt vragen en irritaties. Zij weten nu bijvoorbeeld waarom ik wel een liftsleutel heb en zij niet. Ook kom ik iedere dag een kwartier later, omdat ik een vervoersprobleem. Met enige regelmaat ben ik afwezig, doordat ik even een dag moet bijkomen of omdat ik naar het ziekenhuis moet. Ik heb gemerkt dat hierdoor begrip ontstaan is: ze weten wat er aan de hand is. Verder gaan zij gewoon met mij om, zoals ik met hun om ga.

Begeleiding vanuit school.
Mijn studie/loopbaanbegeleidster houd ik op de hoogte van positieve en negatieve dingen op school en op persoonlijk gebied. Ik heb hier zelf het initiatief in genomen. Dit heeft mij vanuit de school veel begrip opgeleverd voor de situatie waar ik in zit. In overleg is besloten om mij op school aan te melden voor het ‘zorg en advies team’. Dit team kan mij bij moeilijke problemen helpen. Zo ben ik ook in contact gekomen met MEE. Die helpt mij nu ook met het aanvragen van hulpmiddelen. Op school zijn ze door mijn inzet wat gemakkelijker geworden met mijn afwezigheid. Als ik aangeef naar het ziekenhuis te moeten of een dag nodig heb om bij te komen, doen ze hier niet moeilijk over. Het belangrijkste in mijn ogen bij het studeren met een beperking is: ‘Blijf communiceren!’

Problemen waar ik tegen aan loop.
Het grootste probleem waar ik tegen aanloop is toch het vervoersprobleem, daar ik niet meer ver kan lopen of fietsen. Gelukkig heb ik een lieve vriendin/schoolgenoot die mij haalt en brengt. Ik vind dit toch wel erg moeilijk, omdat ik graag zelfstandig wil zijn en niet afhankelijk van iemand anders. Het schoolgebouw levert mij geen problemen op. Er is een lift en wij hebben altijd les op één afdeling.

Sociaal leven.
Mijn sociale leven is wel veel minder geworden. Doordat ik met twee vrienden in de klas zit, verplaatsen we dat stukje sociale leven ook wel eens naar school. Het is voor mij wel een bewuste keuze om mijn sociale leven voor een groot deel in te leveren, omdat ik de opleiding wel erg leuk vind om te doen.

Tot Slot
Ik wil graag aan iedereen die een studie volgt of wil gaan volgen het volgende meegeven: als je zelf inzet toont, is er heel veel mogelijk. En blijf communiceren, zo voorkom je dat er onduidelijkheden ontstaan. Met de instelling ‘waar een wil is, is een weg’, ben ik van mening dat het mogelijk is een opleiding te behalen.

Geschreven door Ilona Zwiers.
Geredigeerd door Johan Fiddelaers.
Augustus 2010